Kinderen moeten zwijgen, een onaardse stilte.
Ze moeten zwijgen. De dood is zo dichtbij
slechts een dikte van kaarslicht verwijderd.
Gebrul vormt de horizon als ze hun ogen sluiten.
Ze weven tere webben van stilte.
Met een bal spelen is verboden hier,
want overal is glas, volwassen glas,
glas waarachter wantrouwende ogen staren,
vanwaar de kleintjes bekeken zijn
Binnen heerst een sfeer van transformatie.
Verandering van wat ze zijn in wat
wantrouwige ogen willen zien.
"Spelen met een bal is verboden",
zeggen zware bulderende stemmen die gloren
aan de horizon.
De angst zo’n bulderende stem te worden
is voelbaar, de realiteit onvermijdelijk
hard schieten... het glas breken... het brullen
terugbrengen tot zachte woorden
nog één kaars, nog één schot, , nog één kaars, nog één keer
nog één keer,
nog één keer zo’n bulderende stem te worden die vanachter glas
wantrouwig kinderen tot zwijgen brengt.
Spelen met een bal is verboden.
Hier zwijgen de kinderen
hoog geschreeuw breekt de glazen ogen
Het bulderen vervaagt tot fluister en de
kaars dooft. Uitgeschopt met een bal.
