De stad van binnen

De foto is van fotograaf Jasper James en staat bij een artikel op Brekend.nl (klik voor link)

De stad van binnen


Ik open mijn luiken laat het licht op me schijnen
en wrijf de slaap uit de hoek van mijn kozijnen

Het regent. Ik ben me wassen
de shampoo schuimt over de daken
mijn kerken zingen een lied over plassen

Verdrietig ben ik. Ik huil spuitfonteinen
Over lege daken, over marktkramen
Waai mijn wind over grijze pleinen.

Mijn parfum doe ik op met geurende parken
Ik lach in de zomer met volle terrassen
Kan grashaar in nette bedjes harken.

Ik word ook ouder en zal wel vervallen
De mortel verbrokkelt maar ik zet steigers
om mijn betonscheurrimpels en stadse wallen

Mijn huizen ze praten, mijn mensen ze stromen
zwalkend langs kroegen in felzwarte nachten
door gevaarlijke straten, maar niet te verstoren

Soms vol en soms verlaten, met beelden die dromen
Het bouwende zwoegen, het stilletjes wachten
Ik voel me als de stad waarin ik ben geboren