Kauwen op verkiezingen
 |
| foto ANP |
Verkiezingen
Eigenlijk zou ik mijn buik vol moeten hebben van verkiezingen. Er is er aanstaande woensdag eentje voor de gemeenteraad van Gouda, maar afgelopen februari was er ook eentje voor de nieuwe stadsdichters. En die vond ik zelf net even iets belangrijker. En die mocht ik glorieus verliezen. Zo leer je weer wat. Verkiezen is verliezen. Oftewel; het hebben van de zaak is het eind van het vermaak. Achteraf ben ik stiekem wel blij dat ik het niet geworden ben en zo leer je nog eens iets over jezelf.
Maar verkiezingen zijn en blijven lastige dingen. Is de ene partij echt diverser, beter, integerder, altruïstischer, groener of duurzamer dan de ander of zijn het ook maar gewoon groepjes mensen? Als je het aan mij vraagt mankeren ze allemaal wat.
En wat ze allemaal beloven, daar kan ik niet zo veel mee. Ik weet dat ze toch met elkaar om de tafel moeten om een coalitie te vormen en dan sneuvelt er nog wel eens wat. Een stukje sociale woningbouw op een eilandje hier, een havensluisje daar. Of er worden zondagsopeningen ingeruild voor extra evenementen. Je kunt een euro immers maar een keer uitgeven nietwaar. Vreemd genoeg, toch werkt het.
Nu ik wat ouder begin te worden en dus wat verder kan terugkijken zie ik dat de stad iets mooier, iets vrolijker, iets duurzamer, iets opener is dan vroeger. Begrijp me niet verkeerd hoor, vroeger was alles beter, maar het is een ander land en ik zou er eerlijk gezegd niet meer willen wonen. Nu zullen er heel veel mensen het niet met me eens zijn, want er is op het moment heel veel mis in de stad. Het is er vies en vuil, de wegen mogen wel eens worden opgeknapt, de straten en de huizen zakken, er is weinig te doen voor de jeugd en dat is eigenlijk al jaren zo... Wist u bijvoorbeeld dat er 12 jaar geleden ook al gesproken werd over de uitgaansmogelijkheden en de slechte bodem. Alleen laten sommige problemen zich niet zo makkelijk oplossen, ondanks dat veel partijen denken de wijsheid in pacht te hebben.
Weet u, het is maar goed dat er niet één partij het voor het zeggen heeft hier. Democratie is net als koken...
Maar goed, coalitievorming dus; De SP is de tomaat. De PvdA is een ui. Het CDA is knoflook. de VVD is het zout. De Partij voor de Dieren is het rundvlees. D66 is de zak met aardappels De ChristenUnie is een visje. De SGP is bakboter. Groen Links is olijfolie, Gouda Positief en Gemeentebelangen zijn wat je toevallig nog in je kast hebt liggen (steranijs en basterdsuiker ofzo), oh en 50+ is die 100 mililiter melk die je nodig had, maar die ver over de datum blijkt te zijn.
Al die dingen die ik net opnoemde zijn los van elkaar, zonder iets er bij, niet te nassen. Helemaal als je het 4 jaar lang moet eten. Maar na de coalitie hoop ik dat je met het visje en de aardappels, het zout en het uitje iets lekkers kunt maken. Voedzaam voor de hele stad.
Of met iets anders natuurlijk. U weet zelf wat u het lekkerste vindt. En soms is het niet lekker, maar moet je het toch opeten, want het is goed voor je...
Ik had van mijn moment op de radio mooi even gebruik kunnen maken om toch een gedichtje naar binnen te smokkelen maar dat doe ik niet. Want poëzie is net als chocola. Daar mag je niet teveel van, daar moet je van genieten. En één gedicht is nooit genoeg.
